رزق و روزی با کارو عبادت و رازو نیاز خدا افزایش می یابد

در این پست از سایت ذکر و دعاهای قرآنی 2agoo.com کار و عبادت و راز و نیاز با خدا یکی از عوامل افزایش رزق و روزی را برای شما عزیزان قرار دادیم .

کار و عبادت و راز و نیاز با خدا یکی از عوامل افزایش رزق و روزی,زیاد شدن رزق و روزی با کار و عبادت,افزایش رزق و روزی با عبادت و راز و نیاز با خدا

در فرهنگ اسلامی، کار و تلاش برای امرار معاش و گذران زندگی، نه تنها امری مذموم و دنیاپرستانه تلقی نشده، بلکه امری مقدس، خداپسندانه و عبادتی بزرگ شمرده شده است. پیشوایان دینی ما، آنجا که با برداشتهایی ناصواب از ضمانت رزق انسان ها از جانب خداوند مواجه می شدند، به شدّت با این افکار برخورد کرده، به سرزنش آن ها می پرداختند. امام صادق علیه السلام هنگامی که از حال یکی از اصحاب خود جویا شدند و پاسخ شنیدند که در خانه خود مشغول عبادت است و زندگی او را عده ای از مسلمانان تأمین می کنند، فرمودند: «وَاللّهِ لَلَّذِی یَقُوتُهُ أَشَدُّ عِبَادَهً مِنْهُ؛ به خدا سوگند کسی که زندگی او را تأمین می کند، عابدتر از اوست.

کسانی که به بهانه عبادت و یا به دلیل تنبلی و کسالت زحمت خود را بر دوش سایر مردم می اندازند، مورد لعن و نفرین عابدترین انسان یعنی پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله قرار گرفته اند.

امام صادق علیه السلام به صراحت اعلام فرمود: «إِنِّیِ لاَءُبْغِضُ الرَّجُلَ فَاغِرا فَاهُ إِلَی رَبِّهِ فَیَقُولُ ارْزُقْنِی وَیَتْرُکُ الطَّلَبَ؛ من از کسی که کسب روزی را رها کرده و لب به دعا می گشاید و می گوید خداوندا روزی مرا برسان، ناخشنود و ناراحتم.»

پیشوایان معصوم ما، نه تنها ناراحتی خود را از دعا کردن افراد به جای کار کردن آنها اعلام می کردند، بلکه از دعا نمودن برای رزق و روزی این افراد خودداری می نمودند و آنان را به کار و تلاش فرا می خواندند. به عنوان نمونه، هنگامی که فردی از امام صادق علیه السلام درخواست می کند که در حقّ او دعا کنند تا خداوند روزی او را به راحتی برساند، امام درخواست او را رد کرده، پاسخ می دهند: «لاَ أَدْعُو لَکَ. اُطْلُبْ کَمَا أَمْرَکَ اللّهُ عَزَّوَجَلَّ؛ برای تو دعا نمی کنم. آن چنان که خداوند متعال به تو دستور داده است، جویا[ی رزق خود] باش.

بر این اساس، «دعا» جایگزین «کار» نیست؛ بلکه مکمل آن است.

در فرهنگ اسلامی کسی که برای تأمین هزینه خانواده خود به زحمت می افتد، همچون مجاهد فی سبیل اللّه به عبادت مشغول است؛ چرا که امام صادق علیه السلام فرمود: «أَلْکَادُّ عَلَی عِیَالِهِ کَالْمُجَاهِدِ فِی سَبِیلِ اللّهِ.»

از نظر پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله عبادت هفتاد بخش است که برترین آنها به دست آوردن رزق حلال می باشد: أَلْعِبَادَهُ سَبْعُونَ جُزْءا أَفْضَلُهَا طَلَبُ الْحَلاَلِ.

بنا به فرموده امام باقر علیه السلام : «مَنْ طَلَبَ الدُّنْیَا اسْتِعْفَافا عَنِ النَّاسِ وَسَعْیا عَلَی أَهْلِهِ وَتَعَطُّفا عَلَی جَارِهِ لَقِیَ اللّهَ عَزَّوَجَلَّ یَوْمَ الْقِیَامَهِ وَوَجْهُهُ مِثْلُ الْقَمَرِ لَیْلَهَ الْبَدْرِ؛ کسی که برای بی نیازی از مردم، تأمین زندگی خانواده و رسیدگی به همسایه خود به دنبال مال دنیا برود، در حالی خداوند را در قیامت ملاقات خواهد کرد که چهره او مانند ماه شب چهارده، نورانی خواهد بود.»

در مقابل، از نظر امام صادق علیه السلام کسانی که در اثر سستی و تنبلی از تأمین زندگی خود سر باز می زنند، مورد سرزنش قرار گرفته و ناتوان تر از مورچه خوانده شده اند؛ چرا که مورچه برای گذران زندگی خود، دانه ها را به لانه خود می کشد: «أَیَعْجِزُ أَحَدُکُمْ أَنْ یَکُونَ مِثْلَ النَّمْلَهِ فَإِنَّ النَّمْلَهَ تَجُرُّ إِلَی جُحْرِهَا؛ آیا کسی از شما ناتوان است مانند مورچه باشد. همانا مورچه [دانه ها را] به لانه اش می کشد.

امام علی علیه السلام بارها فرمود کسی که «آب و خاک» در اختیار داشته باشد و در عین حال در فقر به سر برد، نشان آن است که خداوند او را از رحمت خود دور کرده است: «مَنْ وَجَدَ مَاءً وَتُرَابا ثُمَّ افْتَقَرَ فَأَبْعَدَهُ اللّهُ؛ کسی که آب و خاک بیابد و پس از آن فقیر باشد، خداوند او را [از رحمتش] دور کرده است.

در روایات نقل شده از پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و پیشوایان معصوم علیهم السلام تأکید بر عبادی بودن کار و اهمیت و ضرورت آن، به اندازه ای است که در مجامع روایی ما، بابی تحت عنوان «إِسْتِحْبَابُ طَلَبِ الرِّزْقِ وَوُجُوبُهُ مَعَ الضَّرُورَهِ» به ذکر این روایات اختصاص یافته است که نقل همه آنها در این مختصر نمی گنجد.