چهل حدیث زیبا درباره دُعا و نیایش و آثار و نتایج دعا کردن

ساخت وبلاگ

در این پست از سایت ذکر و دعاهای قرآنی دعاگو 2agoo.com چهل حدیث زیبا درباره دُعا و نیایش و آثار و نتایج دعا کردن را برای شما عزیزان قرار دادیم .

چهل حدیث زیبا درباره دُعا و نیایش و آثار و نتایج دعا کردنچهل حدیث زیبا درباره دُعا و نیایش و آثار و نتایج دعا کردن

چهل حدیث زیبا درباره دُعا و نیایش و آثار و نتایج دعا کردن,احادیث درباره دعا کردن,حدیث های زیبا درمورد آثار و نتایج دعا کردن,حدیث درباره دعا و نیایش

1ـ «امام رضا(عليه‌السلام)»:
اَلدُّعاءُ سِلاحُ الأَنبياء(ع).
دعا و نيايش اسلحة پيامبران عليهم‌السلام است. (لئالي‌الاخبار، ج 4، ص 98)

2ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
عَلَيكَ بِالدُّعاءِ فَاِنَّه شِفاءٌ مِن كُلِّ داءٍ.
هميشه خودت را به دعا ملزم کن، دعا شفادهندة هر درد و بيماري است. (اصول کافي، ج 4، ص 217)

3ـ «مولي اميرالمؤمنين(عليه‌السلام)»:
الدُّعاءُ مِفتاحُ الرَّحمَةِ وَ مِصباحُ الظُّلمَةِ.
دعا کليد رحمت الهي و چراغ ظلمت و تاريکي‌ها است. (بحار، ج 93، ص 341)

4ـ «امام محمدباقر(عليه‌السلام)»:
الدّعاُ يَرُدُّ القضاءَ وَ قَد اُبرِمُ اِبراماً!
دعا (آنچنان است) که مقدّرات حتمي الهي را دگرگون مي‌کند! (اصول کافي، ج 4، ص 216)

5ـ «امام رضا(عليه‌السلام)»:
الدعاءُ سِلاحُ المُؤمِنِ وَ‌ عمودُ الدّينِ وَ نُورُالسموات وَ الأَرضِ.
دعا اسلحة مؤمن و ستون دين و نور آسمان‌ها و زمين است. (صحيفة‌الرضا عليه‌السلام، ص 19)

6ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:
اِغتَنِموا الدُّعاءَ عِندَ الرِّقَّةِ فَاِنّها رَحمَةٌ.
دعا را هنگام ترحّم و رقّت قلب غنيمت بشماريد که اين يک رحمت الهي است. (شهاب‌الاخبار، ص 317)

7ـ «امام محمدباقر(عليه‌السلام)»:
إنَّ اللهَ يُحِبُّ مِن عِبادِهِ كُلَّ دَعّاءٍ.
خداوند، بندگان هميشه دعاگو و نيايشگر خود را دوست مي‌دارد. (ثواب‌الاعمال، ص 358)

8ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
مَن كانَت لَهُ اليَ اللهِ عزَّوَجلَّ حاجةٌ فَليَبدأْ بِالصَّلوةِ عَلي محمدٍ وَ آلهِ ثُمَّ يَسأَلُ حاجَتَهُ ثُمَّ يَختِمْ بِالصَّلوةِ عَلي مُحَمّدٍ وآلِ مُحَمّدٍ عليهم‌السلام.
هر کس به سوي خداي متعال حاجتي دارد در آغاز بر محمد و آل محمد عليهم‌السلام صلوات بفرستد بعد حاجت خود را بخواهد و با يک صلوات ديگر آن را ختم نمايد (تا باعث اجابت گردد). (وسائل، ج 4، ص 1137)

9ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
مَن دَعا وَ لَم يَذكُرِ النَّبيَّ(ص) رَفرَفَ الدُّعاءُ عَلي رَأسِهِ فَاِذا ذَكَرالنّبيِّ(ص) رُفعَ الدُّعاءُ.
کسي که دعا کند ولي نام پيغمبر اکرم(ص) را نبرد، دعا بالاي سر او (همچون پرنده) بال مي‌زند، همين که نام حضرت را بُرد دعا بالا مي‌رود. (اصول کافي، ج 4، ص 248)

10ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
اَلدّاعيَ و المُؤَمِّنُ في‌الأَجرِ شريكان.
شخص دعاگو و آمين‌گو، هر دو در اجر و پاداش شريکند. (وسائل، ج 4، ص 1144)

11ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:
اُدعُوا اللهَ وَ اَنتُم موقِنونَ بِالاِجابَةِ وَ اعلَموا أَنَّ اللهَ لايَستَجيبُ دُعاءَ مَن قَلبُهُ لاهٍ.
هنگامي که خدا را مي‌خوانيد يقين به اجابت داشته باشيد و بدانيد که خداوند دعاي کسي که توجه قلبي در آن نداشته باشد اجابت نمي‌کند. (بحار، ج 93، ص 313)

12ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
سَل حاجَتَكَ وَ اَلِحَّ في‌الطَّلَبِ فَاِنَّ اللهَ يُحبُّ اِلحاحَ المُلِحّينَ مِن عبادِهِ المُؤمنين.
حاجت خود را از خدا بخواه و بر آن پافشاري کن. خداوند بندگان مؤمن خود را که در خواسته‌هايشان اصرار و پافشاري مي‌کنند دوست مي‌دارد. (قرب‌الاسناد، ص 5)

13ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
اذا دعوتَ فَأَقبِل بِقَلبِكَ ‏ثُمَّ استَيقِنْ بِالإجابَةِ.‏
وقتي دعا مي‌کني از روي دل و با اخلاص دعا کن، آنگاه يقين داشته باش که دعايت مستجاب مي‌شود. (وسائل، ج 4، ص 1105)

14ـ «امام محمدباقر(عليه‌السلام)»:
ولاتُحقِّروا صَغيراً مِن حَوائِجِكُم، فَاِنَّ اَحَبَّ المُؤمِنينَ اِلَي اللهِ تَعالي أَسأَلُهُم.
حاجت‌هاي کوچک خود را خُرد و ناچيز نشماريد. در نزد خداي متعال محبوب‌ترين مؤمنان آن کسي است که بيش از همه حاجت‌ها و خواسته‌هاي خود را از خداوند مسألت مي‌نمايد. (مستدرک، ج 5، ص 172)

15ـ «امام محمدباقر(عليه‌السلام)»:
واللهِ لايَلِحُّ عبدٌ مؤمنٌ عَلَي اللهِ عزَّوجَلَّ في حاجةٍ الاّ قضاها له.
به خدا سوگند هيچ بنده‌اي در حاجت خود از خداي متعال اصرار و پافشاري نمي‌کند مگر اينکه حاجتش را روا مي‌سازد. (اصول کافي، ج 4، ص 224)

16ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
مَن تَخَوَّفَ بَلاءً يُصيبُهُ فَتَقدَّم فيهِ بِالدُّعاءِ لَم يُرِهِ اللهُ ذلِكَ البَلاءَ اَبداً.
کسي که از خوف نزول يک بلا پيشدستي کند و دعا نمايد خداوند هرگز او را به آن بلا گرفتار نخواهد كرد. (وسائل، ج 4، ص 1096)

17ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
إنّ الدُّعاءَ في‌الرَّخاءِ يَستَخرِجُ الحَوائِجَ في‌البَلاءِ.
دعا در حال سلامتي و آسايش باعث برآورده شدن حوائج در روزهاي بلا و سختي‌ها است. (وسائل، ج 4، ص 1096)

18ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
إنّ دُعاءَ المُؤمِنِ لِأَخيهِ بِظَهْر الغَيْبِ مُستَجابٌ وَ يَدِرُّ الرِّزقَ وَ يَدفَعُ المَكروهَ.
دعاي مؤمن در حق برادر ديني غايب خود هم مستجاب مي‌شود و هم باعث زياد شدن روزي و دفع ناگواري‌ها خواهد بود. (وسائل، ج 4، ص 1147)

19ـ «امام موسي‌كاظم(عليه‌السلام)»:
إنّ مَنْ دَعَا لِأَخِيهِ بِظَهْرِ الْغَيْبِ نُودِي مِنَ الْعَرْشِ وَ لَکَ مِأَةُ أَلْفِ ضِعْفٍ!
هر کس برادر ديني خود را غياباً دعا کند از عرش (خداي باعظمت) به او ندا مي‌رسد: صد هزار برابر (آنچه براي برادر خود خواستي) به تو عطا گرديد! (وسائل، ج 4، ص 1148)

20ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
مَن قَدَّمَ اَربعينَ رَجُلاً مِن اخوانِهِ فَدَعا لَهُم ثُمَّ دَعا لِنَفسِهِ اُسُتجيبَ لَهُ فيهِم وَ في‌نَفسِهِ.
کسي که پيش از خود براي چهل نفر برادر مؤمن دعا کند دعاي او هم دربارة آنان و هم دربارة خودش مستجاب مي‌گردد. (خصال، ج 2، ص 110)

21ـ «امام موسي‌كاظم(عليه‌السلام)»:
مَن دعاِ لإخوانِه مِنَ المُؤمنين وَ المؤمناتِ و المُسلمين والمُسلماتِ وَكَّلَ اللهُ بِهِ عَن كُلِّ مؤمنٍ مَلَكاً يدعولَه.
کسي که براي برادران و خواهران مؤمن و مسلمان خود دعا کند خداوند از طرف هر يک از آنان مَلَکي مي‌گمارد که همواره برايش دعا نمايند. (وسائل، ج 4، ص 1152)

22ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:
إِذا دَعا أْحَدُكُمْ فَلْيَعُمَّ، فَإِنَّهُ أَوْجَبُ لِلدُّعاءِ.
وقتي يکي از شما دعا مي‌کند دعاي او همگاني باشد (همراه با ديگران دسته‌جمعي دعا کنند). دعاي همگاني زودتر به اجابت مي‌رسد. (ثواب‌الاعمال، ص 360)

23ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
اِنّ اللهَ تباركَ وَ تعالي فَرَضَ الصَلوةَ في اَفضَلِ السّاعاتِ فَعَلَيكُم بِالدُّعاءِ في أَدبارِ الصَّلوةِ.
خداي تبارک و تعالي نماز را در افضل اوقات شبانه‌روز قرار داده شما (غنيمت بداريد و) خود را ملزم کنيد که بعد از هر نماز دعا نمائيد. (وسائل، ج 4، ص 1148)

24ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
عَلَيْکُمْ بِالدُّعَاءِ فِي اَدْبَارِ الصَّلَوَاتِ فَإِنَّهُ مُستجابٌ.
بر شما باد بعد از هر نماز دعا کنيد. دعا بعد از نمازها مستجاب است. (خصال، ج 2، ص 85)

25ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:
اَربَعةٌ لاتُردُّ لَهُم دَعوَةٌ: اَلوالِدُ لِوَلَدِهِ والمَظلومُ عَلي مَن ظَلَمهُ و المُعتَمِر حتَّي يَرجِعَ و الصائِمُ حتّي يُفطِرَ.
چهار نفرند که دعايشان رد نمي‌شود: دعاي پدر در حق اولاد، نفرين مظلوم بر ظالم خود، دعاي زائر خانة خدا (در تمام مدت زيارت) تا زماني که مراجعت کند و دعاي شخص روزه‌دار تا ساعتي که افطار نمايد. (وسائل، ج 4، ص 1153)

26ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:
اَكثِرْ مِنَ الدُّعاءِ فَاِنّكَ لاتدَري مَتي يُستجابُ لَكَ؟
تا مي‌تواني زياد دعا کن، تو چه مي‌داني دعايت در چه وقت به اجابت خواهد رسيد؟ (تحف‌العقول، ص 34)

27ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:
الدُّعاءُ بَينَ الاَذانِ وَ الاِقامةِ لايُردُّ.
دعا بين اذان و اقامه رد نمي‌شود. (آن را غنيمت بشماريد) . (مواعظ‌ عدديّه، ص 4)

28ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
اذا قالَ العَبدُ و هَو ساجدٌ «يا اللهُ يا ربّاهُ يا سيّداهُ» ثلاثَ مرّاتٍ اَجابَهُ اللهُ تباركَ و تَعالي: «لبّيْكَ عَبدي، سَل حاجَتَكَ»
هر گاه بنده (سجده کند و) در سجده سه مرتبه بگويد «يا اللهُ يا ربّاهُ يا سَيِّداهُ» خداي تبارک و تعالي در اجابت مي‌فرمايد «لبيّک بندة من، حاجت خود را بخواه». (وسائل، ج 4، ص 1131)

29ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:
دَعوةُ المَظلومِ مُستجابَةٌ وَ إن كانَ فاجِراً.
دعاي آدم مظلوم مستجاب است هر چند که خود شخص فاجر و نابکاري باشد! (مواعظ عدديّه، ص 6)

30ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
قال‌الله تبارك و تعالي: وَ عِزَّتي وَ جلاليِ لا اُجيبُ دَعوةَ مَظلومٍ في‌ مظلِمَةٍ ظُلِمَهَا وَ لِأَحَدٍ عِندَهُ مِثلُ تِلكَ المَظلِمَة.
خداي تبارک و تعالي مي‌فرمايد: به عزّت و جلالم قسم دعاي هيچ مظلومي را که به او ظلمي شده (در‌حالي‌که) خود او نيز مانند آن را به ديگري ظلم کرده باشد اجابت نخواهم کرد. (مستدرک، ج 5، ص 270)

31ـ «امام موسي‌كاظم(عليه‌السلام)»:
أطِبْ كَسبَكَ تُستَجَبْ دَعوَتُكَ.
کسب و درآمدت را از راه حلال به دست آور تا دعايت مستجاب گردد. (مکارم‌الاخلاق، ص 422)

32ـ «مولي اميرالمؤمنين عليه‌السلام»:
لاتَستَبطِيءْ اِجابةَ دُعائِكَ وَ قَد سَدَدْتَ طريقَهُ بِالذُّنوب!
تو وقتي با گناهانت، راه دعا را به روي خودت بستي ديگر تأخير در اجابت را دير مشمار! (فهرست غرر، 105)

33ـ «پيامبر گرامي اسلام صلي‌الله عليه و آله و سلم»:
الدُّعاءُ مَعَ اَكْلِ الحَرامِ كَالبِناءِ عَلَي الماء!
دعا کردن با لقمة حرام به منزلة عمارت ساختن بر روي آب است! (لئالي‌الأخبار، ج 4، ص 103)

34ـ «امام محمدباقر(عليه‌السلام)»:
انَّ العَبدَ لَيرفَعُ يَدَيهِ اِليَ اللهِ، و مَطْعَمَهُ حرامٌ و ملبَسُهُ حرامٌ فَكَيفَ يُستجابُ لَهُ وَ هذه حالُه؟
آن بنده‌اي که دست‌هاي خود را به دعا به سوي خدا برمي‌دارد در حالي که خوراک و پوشاک او هر دو از راه حرام باشد چگونه مي‌خواهد دعاي او مستجاب گردد؟! (لئالي‌الاخبار، ج 4، ص 103)

35ـ «امام رضا(عليه‌السلام)»:
دَعوَةً تُخفيها اَفضَلُ عِندَ اللهِ مِن سَبعينَ دَعوةً تُظهِرُها.
يک دعا در خفا و نهان در نزد خدا از هفتاد دعاي آشکار أفضل و بالاتر است. (وسائل، ج 4، ص 1113)

36ـ «امام زين‌العابدين(عليه‌السلام)»:
المؤمِنُ مِن دُعائِهِ علي ثلاثٍ: اِمّا أَنْ يُدَّخَرَ لَهُ و اِمّا أَن يُعَجَّل لَهُ وَ اِمّا أَن يُدفعَ عَنهُ بَلاءٌ يُريد أَنْ يُصيبَهُ.
دعاي مؤمن خالي از يکي از اين سه بهره نيست: يا براي آخرت او ذخيره مي‌شود و يا حاجتش برآورده مي‌گردد و يا بلائي که مقدر بوده به او برسد از او دفع خواهد شد. (تحف‌العقول، ص 287)

37ـ «مولي اميرالمؤمنين(عليه‌السلام)»:
مَن قَرَأَ مِأةَ آيةٍ مِنَ‌القُرآنِ مِن أَيِّ القُرآنِ شاءَ ثُمَّ قالَ «يا اللهُ» سَبْعَ مرّاتٍ فَلَو دَعا عَلي صَخرَةٍ لَقَلَعَها إن‌شاءالله.
هر کس صد آيه از هر جاي قرآن بخواند سپس هفت مرتبه بگويد «يا الله» (و حاجت خود را بخواهد) ‌(اثر اجابت) آن چنان است که اگر دعا بر صخرة سخت بخواند به ياري خدا آن را از جاي برمي‌کند. (وسائل، ج 4، ص 1114)

38ـ «امام جعفرصادق(عليه‌السلام)»:
اذا اَرادَ احَدُكُمُ أَنْ لايَسألَ رَبَّهُ اِلاّ أعطاهُ فَليَيْأَسْ مِنَ‌النّاس كُلِّهِم و لايَكونُ لَهُ رَجاءٌ اِلاّ مِن عِندِالله.
اگر کسي از شما بخواهد هر چه که از خدا خواست به او عطا کند بايد از همة مردم قطع اميد کند و تنها اميد و رجاي او خداوند متعال باشد. (اصول کافي، ج 4، ص 214)

39ـ «مولي اميرالمؤمنين(عليه‌السلام)»:
اَلدُّعاءُ تِرسُ المُؤمنِ وَ مَتي تُكثِرُ قَرْعَ البابِ يُفتَحُ لَك.
دعا سپر و حفاظ مؤمن است. تو هر وقت دري را زياد بکوبي بالأخره به روي تو باز خواهد شد. (اصول کافي، ج 4، ص 214)

40ـ «امام محمدباقر(عليه‌السلام)»:
ما اَحدٌ أَبغضُ اِلَي اللهِ عزّوجَلَّ مِمَّن يَستكبِرُ عَن عِبادَتِه و لا يَسأَلُ ما عِندَهُ.
در نزد خداي متعال اَحدي مبغوض‌تر از آن کس نيست که متکبرّانه از عبادتش سر باز زند و چيزي از او طلب و درخواست ننمايد. (وسائل، ج 4، ص 1084)

منبع: شکوفه های حکمت

دنیای جادوگری...
ما را در سایت دنیای جادوگری دنبال می کنید

برچسب : نویسنده : jaduye-siaha بازدید : 193 تاريخ : چهارشنبه 15 آذر 1396 ساعت: 5:16

خبرنامه