چگونگی نامگذاری امام حسین توسط حضرت محمد (ص)

در این پست از سایت ذکر و دعاهای قرآنی دعاگو 2agoo.com چگونگی نامگذاری امام حسین توسط حضرت محمد (ص) را برای شما عزیزان قرار دادیم .

چگونگی نامگذاری امام حسین توسط حضرت محمد (ص),چرا نام حسین بر روی امام حسین گذاشته شد ؟,چه کسی نام حسین را برای امام حسین انتخاب کرد ؟,علت و دلیل و چگونگی نامگذاری امام حسین چیست ؟

چگونگی نامگذاری امام حسین , روز سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت دومین فرزند برومند حضرت على و فاطمه، که
درود خدا بر ایشان باد، در خانه ى وحى و ولایت، چشم به جهان گشود.
در روز سوم شعبان ۱۴۳۰ سال پیش، امام حسین (ع) متولد شد و حضرت محمد (ص) نام حسین (خوب ‌و
نیکو) را بر نوه گرامی اش نهاد.
تولد امام حسین (ع) در کتاب پیشواى سوم حضرت امام حسین (ع)، فارسی این گونه روایت شده است که: روز
سوم ماه شعبان سال چهارم هجرت دومین فرزند برومند حضرت على و فاطمه ، که درود خدا بر
ایشان باد، در خانه ى وحى و ولایت، چشم به جهان گشود.
چون خبر ولادتش به پیامبر گرامى اسلام (ص) رسید، به خانه‏ ى حضرت على و فاطمه (ع) آمد و اسماء
را فرمود تا کودکش را بیاورد.
اسماء او را در پارچه‏ اى سپید پیچید و خدمت رسول اکرم (ص) برد، آن گرامى به گوش راست او
اذان و به گوش چپ او اقامه گفت.

هفتمین روز ولادت امام حسین

در روزهاى اول یا هفتمین روز ولادت با سعادتش، امین وحى الهى، جبرئیل، فرود آمد و گفت:سلام خداوند بر تو
باد اى رسول خدا، این نوزاد را به نام ‏پسر کوچک هارون‏ «شبیر» که به عربى‏«حسین‏» خوانده مى‏شود، نام بگذار.
چون على (ع) براى تو بسان هارون براى موسى بن عمران است جز آنکه تو خاتم پیغمبران هستى و به
این ترتیب نام پر عظمت ‏«حسین‏» از جانب پروردگار، براى دومین فرزند فاطمه انتخاب شد.
شبر بر وزن حسن و شبیر بر وزن حسین و مشبر بر وزن محسن نام پسران هارون بوده است و
پیغمبر اسلام (ص) فرزندان خود حسن و حسین و محسن را به این سه نام نامیده
است- ، این سه کلمه در زبان عبرى همان معنى را دارد که حسن و حسین و محسن در زبان
عربى دارد.
در زمان پیامبر(ص) اصحاب و انصار برای نامگذاری کودکان خویش نزد پیامبر(ص) می‌آمدند، افزود: پیامبر(ص) برای اطفال آن‌ها نام‌هایی انتخاب
می‌کرد، اما راجع به امام حسن و امام حسین علیه ما‌السلام این کار را نکردند و فرمودند که بر خداوند
سبقت نمی‌گیرم که نشان از جایگاه و عظمت آن دو بزرگوار دارد.

چگونگی نامگذاری امام حسین (ع)

از ولادت حسین بن على (ع) که در سال چهارم هجرت بود تا رحلت رسول الله (ص) که شش سال
و چند ماه بعد اتفاق افتاد، مردم از اظهار محبت و لطفى که پیامبر راستین اسلام (ص) درباره حسین (ع)
ابراز مى‏ داشت، به بزرگوارى و مقام شامخ پیشواى سوم آگاه شدند..
سلمان فارسى مى ‏گوید: دیدم که رسول خدا (ص) حسین (ع) را بر زانوى خویش نهاده او را مى ‏بوسید
و مى‏ فرمود: تو بزرگوار و پسر بزرگوار و پدر بزرگوارانى، تو امام و پسر امام و پدر امامان هستى،

تو حجت‏ خدا و پسر حجت‏خدا و پدر حجت‏هاى خدایى که نه نفرند و خاتم ایشان، قائم ایشان (امام زمان
عج) است.

انس بن مالک روایت مى ‏کند:

وقتى از پیامبر پرسیدند کدام یک از اهل بیت‏ خود را بیشتر دوست مى ‏دارى، فرمود: حسن و حسین را،
بارها رسول گرامى حسن و حسین را به سینه مى ‏فشرد و آنان را مى‏ بویید و مى‏ بوسید.
ابو هریره که از مزدوران معاویه و از دشمنان خاندان امامت است در عین حال اعتراف مى ‏کند که:رسول اکرم
(ص) را دیدم که حسن و حسین (ع) را بر شانه‏ هاى خویش نشانده بود و به سوى ما مى‏
آمد، وقتى به ما رسید فرمود: هر کسی این دو فرزندم را دوست‏ بدارد مرا دوست داشته و هر که
با آنان دشمنى ورزد با من دشمنى نموده است.
عالى ‏ترین، صمیمى‏ ترین و گویاترین رابطه‏ ى معنوى و ملکوتى بین پیامبر و حسین را مى‏ توان در این
جمله‏ ى رسول گرامى اسلام (ص) خواند که فرمود:حسین از من و من از حسینم.