روش شناسایی سفال های باستانی – نحوه تخمین قدمت سفال های باستانی

سفال,,ها در هر دوره خصوصیات خودشون رو دارن سفال هخامنشی بصورت خام هست دارای نگاره در دوره اشکانی صنعت سفالگری پیشرفت میکنه و با استفاده از کوره ها اون ها رو پخته میکنن که بیشتر بدون نگاره هستن

اما تو زمان ساسانیان سفال هم دارای نگاره هستن و هم از ظرافت خاصی برخوردارن و هنر سفال تو این دوره به شکوفایی میرسه و در اواسط دوره ساسانیان سفال ها لعاب دیده و لعاب دار میشن که عمروسفال رو بالا میبرده این نکات برای تشخیص سفال به دردتون میخوره تو محلهایی که میرید به سفال میخورید سفال ساسانی لعاب داره اما نقش نگار رنگی نداره ؛ بعد از دوره اسلامی سفال ها نقش نگار رنگی میزدن

سفال رایج ترین صنعت دنیای باستان بود. گلدان، ظرف غذا، بشقاب، لیوان، کوزه های بزرگ ذخیره غذا، روغن و شراب و سایر اشیای دیگر با سفال ساخته می شد. ساخت سفال به خاک، آب و آتش نیاز داشت که در همه جا فراهم بود. همه فرهنگهای مختلفبه مرور موفق به ساخت سفال شدند و اختراع آنرا نمی توان به یک محل خاص نسبت داد. متاسفانه بسیاری از تاریخ نگاران افتخار ساخت سفال را کورکورانه به کشور خود نسبت داده اند یا آنرا طبق معمول تاریخ نگاران، زاده مصر یا یونان دانسته اند. اما حقیقت این است که ساخت سفال -البته با اختلاف زمان- در همه سرزمینها امکان پذیر بود و مردم هر سرزمین راه و رسم خاص خود را داشته اند.

ابتدا ظروف سفالی با دست ساخته می شدند. در حدود 4500پ م چرخ سفال ابتدایی و در 2000پ م چرخ سفال پیشرفته ساخته شد که با آن سفال نازک مقاوم تولید می شد. ما در مورد تکنولوژی چرخ سفال آن دوره اطلاعات زیادی نداریم . یک کارگاه ساخت سفال به خاک، آب، آتش وترکیبات آهنی نیاز داشت. نقاشی های روی سفال با افزودن ترکیبات آهنی به خاک تولید می شدند. میزان اکسیژن درون کوره هم رنگ سفال را تغییر می دهد.

سفالهای آن دوره به رنگهای قرمز، نخود، سیاه و خاکستری ساخته می شدند.

کوره های سفال تنوع زیادی داشتند. در مدلهای مختلف کوره زمان روشن نگه داشتن آتش فرق داشت.

نقاشی های سفال آشوری ریشه در باورهای پیش از آشوری دارند. در دوره آشور نو و بابل نو سفال براق تولیدمی شد. کلمه سفال سومری نیز ریشه در زبانهای پیش از سومر دارد. آجرسازی نیز صنعت مهمی بود. بناهای مهم شهرها دارای صدها هزارآجر بودند. آجر در ساخت خانه ها نیز استفاده می شد. ابتدا گل را قالب می زدند، سپس آنرا در مقابل خورشید رها می کردند تا خشک شود سپس آنها را در کوره می پختند. گاهی نیز آجرها را صیقل می دادند. برخی آجرها با مهرهای استامپی علامت زده می شدن. در آشور و در دوره نبوکدنظر در بابل آجر با مواد رنگی تولید می شد، مانند دروازه ایشتر و راهی در بابل که آجر آبی سبز زرد سفید و سیاه دارند